Dziedziczenie Długów — Kto Dziedziczy Długi Po Zmarłej Osobie?

Na czym polega dziedziczenie długów?

Dziedziczenie długów, na przykład w formie pożyczek chwilówek bez zaświadczeń o dochodach, po śmierci zmarłej osoby, określają przepisy prawne zawarte w Prawie spadkowym z późniejszymi zmianami, które obowiązują od 18 października 2015 roku. Z dniem 17 października 2015 roku w życie weszło również rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej nr 650/2012 w sprawie kwestii dziedziczenia i ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego.

Zgodnie z nowymi przepisami, osoba otrzymująca spadek, ma 6 miesięcy na podjęcie decyzji. Do 18 października 2015 roku brak stosownego oświadczenia o odrzuceniu spadku był jednoznaczny z przyjęciem spadku wprost. Obecnie niezłożenie takiego dokumentu oznacza przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Spadkobierca powinien mieć również na uwadze fakt, iż w ciągu 6 miesięcy jest objęty ochroną przepisów prawnych. Oznacza to, że żaden wierzyciel nie może egzekwować od niego długów, za które spadkodawca mógł zostać umieszczony w bazie KRD ani rozstrzygać ich regulacji na drodze sądowej. Sukcesor musi również pamiętać, iż w skład spadku nie wchodzą wyłącznie prawa oraz obowiązki zmarłego, które były ściśle związane z jego osobą oraz prawa przechodzące w chwili jego śmierci na osoby oznaczone. Nie ma znaczenia fakt, czy są one spadkobiercami.

Kto dziedziczy długi po zmarłej osobie? Kolejność dziedziczenia

Jeżeli zmarły nie pozostawił po sobie testamentu, przyjmuje się, że spadek jest dziedziczony zgodnie z dziedziczeniem ustawowym. Wyróżnia się cztery grupy dziedziczących:

• Grupa I: małżonek oraz dzieci zmarłego (zstępni dzieci, jeśli one nie żyją),
• Grupa II: małżonek, rodzice, rodzeństwo — w przypadku, gdy jedno z rodziców nie żyje, zstępni rodzeństwa,
• Grupa III: dziadkowie, ich zstępni, pasierbowie,
• Grupa IV: gmina bądź Skarb Państwa.

W pierwszej kolejności majątek zmarłego dziedziczą małżonek oraz jego dzieci. Przepisy prawne określają, iż dziedziczą oni w częściach równych, ale część, którą otrzymuje współmałżonek, nie może być mniejsza niż ¼ spadku. Jeżeli zmarły miał dwoje dzieci, majątek rozkłada się na każdą z osób po ⅓. Jeśli natomiast spadkodawca pozostawił po sobie więcej niż trójkę dzieci i małżonka, wówczas współmałżonek otrzymuje nie mniej niż ¼ spadku, a ¾ pozostałego majątku dzieli się w równych częściach pomiędzy dzieci. Jeżeli ma miejsce sytuacja, że dzieci spadkodawcy nie dożyły dnia otwarcia spadku, majątek otrzymują zstępni dzieci spadkodawcy, czyli zstępni testatora, w częściach równych.

Drugą grupę dziedziczących stanowią małżonek, rodzice oraz rodzeństwo spadkodawcy. Jeżeli testator nie miał potomstwa, spadek przypada jego małżonkowi oraz rodzicom. Udział spadkowy rodziców zmarłego wynosi po ¼ części majątku. W przypadku braku zstępnych oraz współmałżonka, całość majątku otrzymują rodzice testatora. Jeżeli natomiast jeden z rodziców spadkodawcy nie dożył otwarcia spadku, jego część przypada rodzeństwu zmarłego w równych częściach.

Może również mieć miejsce sytuacja, iż spadkodawca nie miał dzieci, jedno z jego rodziców nie dożyło otwarcia spadku, brakuje również jego rodzeństwa oraz ich zstępnych. Wówczas spadek przypada po połowie małżonkowi testatora oraz jego żyjącemu rodzicowi.

Dziedziczenie ustawowe — grupa III i IV

Jeżeli osoby wymienione w I i II grupie dziedziczących nie dożyły dnia otwarcia spadku, dziedziczenie ustawowe przewiduje kolejne grupy. W III grupie znajdują się dziadkowie, ich zstępni i pasierbowie. Jeżeli żyją wszyscy dziadkowie zmarłego, dziedziczą oni spadek w równych częściach. Jeśli jednak któryś z dziadków nie dożyje dnia otwarcia spadku, jego część dzieli się pomiędzy jego zstępnych, a w przypadku ich braku, majątek przypada żyjącym dziadkom w równych częściach. Zgodnie z art. 9341 Kodeksu cywilnego, pasierbowie dziedziczą dopiero wtedy, gdy spadkodawca nie pozostawił po sobie żadnych krewnych określonych w I, II oraz III grupie dziedziczenia ustawowego.

Majątek po zmarłym przypada IV grupie w chwili, gdy pozostali spadkobiercy ustawowi nie dożyli dnia otwarcia spadku. Gmina ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego nie może odrzucić spadku, nie ma również prawa wystosować żadnego oświadczenia. Uznaje się, że przyjmuje ona spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie adresu ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy, ponieważ przebywał on za granicą, wówczas spadek przypada Skarbowi Państwa.

Dziedziczenie długów — przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w polskim prawie, spadkobierca nabywa spadek w momencie śmierci spadkodawcy. Nie jest to jednak nabycie definitywne, ponieważ spadkobierca, czyli sukcesor w ciągu 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o śmierci spadkodawcy bądź od momentu zapoznania się z treścią testamentu, jeśli został on spisany, ma możliwość przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza jest jednoznaczne ze złożeniem przez spadkobiercę stosownego oświadczenia w formie pisemnej z podpisem urzędowo poświadczonym przed notariuszem. Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza oznacza, że spadkobierca ponosi ograniczoną odpowiedzialność za zaciągnięte długi finansowe. Ponosi on odpowiedzialność za długi spadkowe tylko co do wartości aktywów w majątku.

Przyjęcie spadku wprost

Spadkobierca, który dziedziczy długi wraz ze spadkiem po śmierci bliskiej osoby, może zdecydować się na przyjęcie spadku wprost. Ponosi on wówczas całkowitą odpowiedzialność za długi spadkowe z całego swojego majątku.

Przyjęcie spadku wprost jest jednoznaczne z faktem, iż egzekucja długów wszczęta przez wierzycieli, może być kierowana zarówno do przedmiotów wchodzących w skład masy spadkowej oraz tych, które wchodzą w skład osobistego majątku spadkobiercy.

Długi w spadku — odrzucenie spadku

Sukcesor może również zdecydować się na odrzucenie spadku. Wówczas polskie prawo traktuje to w taki sposób, jakoby spadkobierca nie dożył dnia otwarcia spadku. Dziedziczenie ustawowe przewiduje, iż spadek przypada dzieciom lub innym dziedziczącym ustawowo, jeśli spadkobierca odrzuca spadek.

Jeśli natomiast ma miejsce odrzucenie spadku z testamentu, majątek w następnej kolejności dziedziczą inni spadkobiercy testamentowi, spadkobiercy “podstawieni” oraz ustawowi. Spadkobiercy „podstawieni” to osoby, które zostały wskazane przez spadkodawcę na miejsce danego sukcesora.