Wraz z coraz większą ekspansją produktów z tworzyw sztucznych w nasze codzienne otoczenie rośnie również zapotrzebowanie na różnorodne kształtowanie powierzchni produktów w sposób niedrogi, szybki i powtarzalny. Istnieją różne techniki kształtowania (dekorowania) powierzchni produktów z tworzyw sztucznych, które można podzielić na bezpośrednie: lakierowanie, drukowanie, galwanizowanie, flokowanie, powlekanie (np. folią), In-Mold-Coating oraz pośrednie (kształtowanie powierzchni formujących narzędzi): elektrodrążenie, piaskowanie, chromowanie techniczne, fakturowanie (grawerowanie fotochemiczne, galwanotechnika). Uzyskanie faktury (np. skóra) na powierzchni narzędzia można osiągnąć poprzez fotochemiczne trawienie wzoru bezpośrednio do siatki formy lub z pomocą galwanotechniki (techniki niklowania i miedziowania wykorzystane do tworzenia tzw. „galvanoform” lub „galvanoelektrod”), gdzie kształt i powierzchniowa faktura są wiernie przeniesione z modelu. Techniki „galvano” charakteryzuje (przykładowo według badań przeprowadzonych przez BMW AG dla faktury skóropodobnej) bardzo wierne odtworzenie faktury, lecz niedokładność wymiarów, długi czas powstawania, wysoki koszt i praktycznie nienaprawialność faktury. Powoduje to, że techniki te są rzadko stosowane. Z kolei fakturowanie fotochemiczne dobrze imituje wzorzec, a przy tym pozwala na dużą dowolność konturu powierzchni formy, szybką konwersję wzoru, zapewnia dużą dokładność wymiarów, jest szybkie tanie i łatwo naprawialne.
Fakturowanie form, często określane jako teksturowanie, strukturowanie, gofrowanie, grawerowanie, czy też po prostu trawienie i jest częściej stosowaną techniką wykańczania powierzchni narzędzi formujących ze względu na dobrą jakość, szerokie wzornictwo i niskie koszty. Początkowo fakturowanie było stosowane w celu „tuszowania” pewnych wad produkcyjnych przy procesie formowania wtryskowego. Dzisiaj nadawanie faktury elementom z tworzyw sztucznych zyskało nową wartość (pozycję). Podnoszenie dekoratywności produktów poprzez modne wzornictwo, jak również uwarunkowania techniczne, praktyczne i ergonomiczne decydują o wyborze faktury. Obszary zastosowania są nie mniej szerokie jak paleta produktów z tworzyw sztucznych: elementy wyposażenia wnętrza i elementy zewnętrzne samochodów w przemyśle motoryzacyjnym, elementy wyposażenia wnętrza w lotnictwie, elementy obudowy urządzeń telekomunikacyjnych, radiowych, telewizyjnych i fonograficznych, elementy części elektrycznych, narzędzia „profi” i „hobby”, artykuły gospodarstwa domowego, zabawki, akcesoria meblowe i budowlane (drzwi ,osłony , okucia itp.), obudowy urządzeń biurowych, opakowania , ozdoby itd. Do tego dołączyć należy obszary zastosowania tzw. fotograwerowania – logo producentów i znaki firmowe – raz opracowane zaoszczędzają koszty związane z nadrukowaniem lub innym oznakowaniem gotowych produktów.
Technika fakturowania bazują m.in.: na zdolności reakcji metali z kwasami. Aby działanie to nie prowadziło do niekontrolowanej korozji i zniszczenia powierzchni, wymagane są pewne czynności przygotowawcze. Decydująca dla przyszłego obrazu faktury jest warstwa odporna na działanie kwasów, która służy jako nośnik wzoru (maska wzoru). Wzór ten nanosi się równomiernie na powierzchnie. Wszystkie nie przeznaczone do fakturowania powierzchnie pokrywa się lakierem i folią ochronną. Zawsze przed trawieniem następuje kontrola wzoru i ewentualne retuszowanie. Tak przygotowana forma zostaje zanurzona w kąpieli kwasowej, dopasowanej odpowiednio do konkretnego rodzaju metalu. Także tutaj niezbędna jest kontrola procesu trawienia w celu osiągnięcia odpowiedniej głębokości i wyglądu faktury. Poprzez powtarzanie tej czynności możliwe jest również otrzymanie wielopoziomowego plastycznego obrazu. więcej...
