Komputerowo wspomagane projektowanie początkowo bazuje na pomyśle, który następnie przekształcany jest w jego model wirtualny, a potem w obiekt materialny. W inżynierii odwrotnej model materialny jest mierzony, a zdigitalizowane dane są przekształcane w model wirtualny, na podstawie którego wykonany zostaje jego model materialny będący rekonstrukcją mierzonego wcześniej obiektu.
Możliwości zastosowań
Ogólnie można stwierdzić, że inżynieria odwrotna (reverse engineering) jest to pewnego rodzaju proces o charakterze rekonstrukcyjnym, który polega na uzyskaniu trójwymiarowego modelu wirtualnego badanego obiektu fizycznego. Otrzymany wirtualny model 3D uzyskać możemy na podstawie tradycyjnych pomiarów lub skanowania przestrzennego wykorzystując do tego różnego typu skanery stacjonarne bądź też przenośne. Model wirtualny pozwala na opracowanie technologii wytwarzania, jak również na odtworzenie np. zużytych lub zniszczonych części czy też zespołów wraz z ich pełną dokumentacją techniczną oraz umożliwia zbudowanie ich repliki. Proces wirtualnego przetwarzania rzeczywistości stosowany jest w coraz to różnych dziedzinach naszego życia.
Znajduje on coraz szersze zastosowanie w produkcji elementów maszyn oraz w innych dziedzinach, takich jak np. wzornictwo przemysłowe, medycyna (do odtwarzania np. geometrii kości podczas doboru endoprotez), sztuka czy też architektura. Pozwala on na wirtualne stworzenie można powiedzieć prawie wszystkiego, co możemy dotknąć.
Trzeba również pamiętać, że inżynieria odwrotna wykorzystywana jest z dużym powodzeniem w informatyce, gdzie z jej pomocą przeprowadzana jest analiza istniejącego programu w celu zrozumienia zasad jego działania oraz do odtworzenia, np. jego kodu źródłowego.
Inżynieria wsteczna stosowana do analizy oprogramowania i elementów komputera może być wykorzystywana w celu zapewnienia pełnej obsługi nieudokumentowanym standardom zapisu, protokołom komunikacyjnym, czy też różnego typu urządzeniom peryferyjnym.
Model CAD
Należy pamiętać, że dokładność odtworzenia konstrukcji danego obiektu fizycznego jest w dużym stopniu zależna od dokładności pomiarowej stosowanego systemu skanującego. Podczas pomiaru danego elementu otrzymywana jest tzw. chmura punktów, z której to w wyniku przeliczeń uzyskuje się jego model w formie 3D. Wykorzystując procedury związane z inżynierią odwrotną można generować różnego typu krzywizny czy też węzły, w następstwie czego możemy uzyskać model CAD analizowanego obiektu. Niezbędne dane do wykonania modelu CAD uzyskuje się kilkoma sposobami, do których m.in. zaliczyć możemy: metody bezstykowe (skanery optyczne, skanery laserowe, urządzenia fotogrametryczne, tomografy komputerowe itp.) oraz dotykowe (współrzędnościowe maszyny pomiarowe, obrabiarki CNC z głowicą pomiarową, ramiona pomiarowe).
Po zakończonym procesie skanowania konstruktor otrzymać może model powierzchniowy 3D oraz siatkę przekroi, co umożliwia mu wprowadzenie różnego typu zmian konstrukcyjnych, zaprojektowanie kolejnych komponentów, skalowanie, jak również możliwość szybszego wykonania nowego wyrobu. Aby przeczytać więcej zaprenumeruj PlastNews...
Autorem artykułu jest Andrzej Dolny (Politechnika Wrocławska).
