W zależności od tego, która strona transakcji bierze na siebie ryzyko niewypłacalności odbiorcy, faktoring występuje w wersji: 1) pełnej (właściwej, bez regresu), lub 2) niepełnej (niewłaściwej, z regresem). W faktoringu niepełnym całe ryzyko niewypłacalności odbiorców spoczywa na dostawcy – Faktorancie i nie jest przenoszone na Faktora wraz z zakupem wierzytelności. W przypadku braku zapłaty od odbiorcy w terminie wskazanym w umowie faktoringu, Faktor ma prawo zwrócić się do Faktoranta po zwrot zaliczki. W praktyce Faktor potrąca sobie należność z napływających płatności po upływie określonego w umowie okresu (np. 30 dni po terminie wymagalności), a wierzytelność jest przenoszona zwrotnie na Faktoranta. Oznacza to, że Faktorant ponownie staje się jej właścicielem i może jej następnie dochodzić według swojego uznania. Brak przejęcia ryzyka i związanych z tym kosztów powoduje, że faktoring niepełny jest tańszy od pełnego.
Zastosowanie: handel z odbiorcami, których kondycji finansowej i moralności płatniczej Faktorant jest absolutnie pewny.
Zalety: niższy koszt w porównaniu z faktoringiem pełnym, mniej (niż w przypadku f. pełnego) formalności związanych z oceną sytuacji finansowej i przyznawaniem limitów odbiorcom.
Wady: brak zabezpieczenia przed ryzykiem, należności objętych faktoringiem niepełnym zostają wykazane w bilansie Faktoranta, może być trudny do uzyskania jeśli sytuacja Faktoranta jest słaba.
W przypadku faktoringu pełnego, ryzyko niewypłacalności odbiorców przejmuje instytucja faktoringowa – Faktor. Dzięki temu Faktorant zyskuje pewność dysponowania otrzymaną zaliczką nawet w przypadku wystąpienia kłopotów z wypłacalnością odbiorcy. Opcja ta jest bardziej komfortowa i bezpieczna dla Faktoranta, co ma swoje odzwierciedlenie w kosztach – ta forma faktoringu jest droższa od wersji niepełnej, bowiem występuje w niej dodatkowa opłata za przejęcie ryzyka. Opłata ta w zależności od konstrukcji oferty Faktora jest wskazana osobno lub wliczona w inne prowizje.
Integralnym elementem tego wariantu faktoringu jest konieczność nadania poszczególnym odbiorcom limitów przejęcia ryzyka, które z kolei zależne są przede wszystkim od kondycji finansowej tych podmiotów. Faktoring pełny nakłada wyższe wymagania co do jakości włączonych odbiorców niż niepełny, a jego efektywność w niemałym stopniu zależy od uzyskania dla odbiorców limitów w pożądanej wysokości.
Zastosowanie: handel z odbiorcami, których wypłacalności Faktorant nie jest pewien.
Zalety: pewność otrzymania zapłaty za towary lub usługi, większe bezpieczeństwo prowadzenia działalności, wzrost pewności planowania przepływów pieniężnych, polepszenie struktury bilansu dzięki możliwości usunięcia z bilansu należności objętych faktoringiem.
Wady: wyższy koszt w porównaniu do faktoringu niepełnego.
Wszystkich Czytelników Serwisu pragniemy poinformować, że zamieszczony artykuł powstał we współpracy z firmą Arvato Services Polska. W najbliższym czasie będziemy publikować cykl krótkich artykułów poświęconych tematyce faktoringu zamieszczanych w Dziale Czytelnia - Finanse. Zainteresowanych tą tematyką zapraszamy również do kontaktu z Firmą Arvato jak również do odwiedzenia strony www.faktoring.arvato.pl
